30 سپتامبر روز جهانی ترجمه نام گرفته. این روز را به تمام کسانی که مدیون قلم هنرمندشان هستم و دنیا را تبدیل به مکانی زیباتر کرده‌اند تبریک می‌گویم.
☀️ محمد قاضی عزیز، هم‌مردادی و باعث افتخارم، استاد بی‌بدیل ترجمه،
☀️حسن هنرمندی با قلمی بی‌زمان، هرچند که زمانه با او نامهربان بود،
☀️محمود اعتمادزاده (م.الف. به‌آذین) و ترجمه‌های شعرگونه و آهنگین او از شاهکارهای ادبیات فرانسه، به خصوص آثار رومن رولان
☀️صالح حسینی و ترجمه بی‌نظیر او از کتاب «گزارش به خاک یونان»
☀️سروش حبیبی و ترجمه‌های ماندگارش از شاهکارهای ادبیات به زبان‌های گوناگون
☀️فرهاد غبرایی و ترجمه‌های خوبش از آثار نویسندگان گوناگون چرا که به چند زبان تسلط داشت
☀️و جهانگیر بیگلری، شهریار بهترین، هروس شبانی، هوشنگ قیاسی‌نژاد و رضا فاضل به خاطر ترجمه‌های زیبای آثار آسیموف و سی‌کلارک
و البته همه چیز در این دنیا دو رو دارد، درنتیجه بد نیست در کنار این تقدیر و تشکرها یادی هم از کسانی بکنیم که نه تنها هنری نداشتند، چه بسا قلم نویسنده را هم مخدوش کردند: از جمله جلال آل احمد که نمی‌دانم با چه جرأتی دست به قلم ترجمه می‌شد!!! (پررویی ملازادگی احتمالاً) همانطور که خودش گفته: «و زنم سیمین دانشور که می‌شناسید؛ اهل کتاب و قلم و دانشیار رشته‌ی زیبایی‌شناسی، صاحب تألیف‌ها و ترجمه‌های فراوان، و در حقیقت نوعی یار و یاور قلم؛ که اگر او نبود چه بسا خزعبلات که به این قلم درآمده بود. (مگردر نیامده؟) از ۱۳۲۹ به این‌ور هیچ کاری به این قلم منتشر نشده که سیمین اولین خواننده و نقادش نباشد…» و یا ذبیح‌الله منصوری که به متن اصلی نویسنده وفادار نبود و فقط خدا می‌داند چه چیزهایی که از خودش به کتاب‌ها اضافه کرده و در آن دوره از عدم دسترسی عوام به کتابهای اصلی و بی‌سوادی آنها چنین سوء استفاده‌ای کرده. که البته متأسفانه این روند هم‌چنان ادامه دارد و محدودیت‌ها و قیچی ممیزان به کنار، چه بسا امروز هم شاهد ترجمه‌ها و شبه ترجمه‌های شگفت‌انگیزی از آثار گوناگون هستیم.
سنت ژروم خودت هوای ما را داشته باش! (این روز به یاد سنت ژروم مترجم انجیل، روز جهانی ترجمه نامگذاری شده)
غزال رمضانی، بهار زرین 1396
در ادامه قسمتی از کتاب «مائده‌های زمینی و مائده‌های تازه» اثر «آندره ژید» با ترجمه‌ی بی‌نظیر «دکتر حسن هنرمندی» را برایتان انتخاب کردم، امیدوارم لذت ببرید:
...زمانی می‌رسد که باید همه‌ی این‌ها را ترک گوییم
برای برخی از موجودات همه‌ی این‌ها چیست؟
توده‌ای از ثروت اندوخته شده، املاک، کتابخانه‌ها
نیمکت‌هایی که بر آنها لذت بیکاری را می‌توان چشید؟
و برای بسیاری دیگر ترک رنج و زحمت...
...رفیق به چیزی ایمان میاور و هیچ چیز را بی‌دلیل مپذیر. جنون‌آمیزترین آیین‌ها نیست که پیروانی نداشته باشد و ایمان‌های پرشوری را بر نیانگیخته باشد. به نام ایمان است که مردم می‌میرند و به نام ایمان است که آدم می‌کشند. شوق دانستن از تردید زاده می‌شود. از باور داشتن بپرهیز و چیزی بیاموز.
هر وقت دلیلی در میان نباشد، می‌کوشند سخنان خود را بقبولانند. مگذار چیزی به تو بباورانند. مگذار چیزی بر تو تحمیل کنند...
...جهان نیست که باید تغییر پذیرد، بلکه انسان نیز باید تغییر یابد. این انسان نو از کجا قد خواهد برافراشت؟ نه از بیرون. رفیق، بکوش که او را در خود بیابی و همچنان‌که از کلوخه‌های معدنی، فلزی ناب و بی‌کف بیرون می‌کشند، او را، این انسان مورد انتظار را در خود بجوی. او را در خود بدست آر، جرأت داشته باش همان‌که هستی بشوی. خود را ارزان از این امر معاف مکن. در هر موجود، امکان‌های ستایش‌انگیزی هست...
